ΑΝΕΚΔΟΤΑ!!!!!

Πάει ένας πενηντάχρονος στον γιατρό για εξέταση σπέρματος. Του δίνει ο γιατρός ένα μπουκαλάκι και του λέει να το φέρει γεμάτο. Έρχεται την επόμενη στο γιατρό απογοητευμένος με το μπουκάλι άδειο.
"Τι έγινε γιατί είναι άδειο το μπουκάλι; "τον ρωτάει ο γιατρός.
"Aσε γιατρέ, ξεκίνα που λες με το δεξί χέρι τίποτα. ξεκινώ με το αριστερό πάλι τίποτα. Φωνάζω την γυναίκα μου και δοκιμάζει με το δεξί με το αριστερό τίποτα με το στόμα τίποτα"
"Τίποτα; "λέει ο γιατρός
"Απολύτως. Φωνάζω και την κόρη μου..."
"και την κόρη σας;"
"Ναι την κόρη μου η καημένη με τα χεριά με το στόμα τίποτα. Φωνάζω την γειτόνισσα..."
"Μα αυτά που μου λέτε δεν γίνονται, την γειτόνισσα;"
"Όπως ακούτε τη γειτόνισσα. Τη λυπήθηκα την καημένη 3 ώρες προσπαθούσε. Τι με τα χέρια με το στόμα τίποτα"
"Μα η κατάσταση είναι πολύ ανησυχητική κύριε"
"Αυτό σας λέω κι εγώ δώστε μου ένα άλλο μπουκάλι γιατί αυτό δεν ανοίγει με τίποτα."

__________

O καινούργιος παπάς της ενορίας ήταν
τόσο νευρικός στην πρώτη του
λειτουργία, που δεν μπορούσε να
μιλήσει. Πριν από την επόμενη λειτουργία
ρωτάει τον Αρχιεπίσκοπο, τι θα
μπορούσε να κάνει για να χαλαρώσει. Ο
Αρχιεπίσκοπος τον συμβουλεύει ως εξής:
"Την επόμενη φορά ρίξε μερικές
σταγόνες βότκα στο νερό που θα πιεις και θα
δεις πώς θα χαλαρώσεις".
Την Κυριακή ο παπάς ακολουθεί τη
συμβουλή και πραγματικά νιώθει ότι θα
μπορούσε να κάνει
κήρυγμα χωρίς άγχος
ακόμα και αν λυσσομανούσε καταιγίδα.
Μετά τη λειτουργία επιστρέφει στο
σπίτι του, όπου μετά από λίγο εμφανίζεται
ο Διάκος του Αρχιεπισκόπου και του
παραδίδει ένα σημείωμα που έγραφε τα
εξής:
Αγαπητέ πάτερ,
Την επόμενη φορά να
ρίξετε μερικές
σταγόνες βότκα στο νερό κι όχι μερικές
σταγόνες νερό στη βότκα. Σας παραθέτω
μερικές παρατηρήσεις, για να μην
επαναληφθούν τα σημερινά.
* Δεν χρειάζεται να τοποθετείτε φέτα
λεμονιού στο χείλος του δισκοπότηρου
* Το κουβούκλιο στην πλευρά της
εκκλησίας είναι το εξομολογητήριο, όχι το
μπάνιο.
* Ο Αρχάγγελος είπε στην Παρθένο: "Χαίρε
κεχαριτωμένη", όχι "Γεια σου
πιπίνι".
* Καλό θα είναι να μην ακουμπάτε στο
άγαλμα της Παναγίας πόσο μάλλον να το
αγκαλιάζετε και να το φιλάτε με τέτοιο
πάθος.
* Οι
εντολές είναι 10 και όχι 12.
* Οι απόστολοι ήταν 12 και όχι 7. Κανείς
τους δεν ήταν νάνος.
* Δεν αναφερόμαστε στον Ιησού Χριστό
και τους αποστόλους ως "Ι.Χ. και Σία".
* Ο Ιούδας ήταν προδότης, όχι
"σκατορουφιάνος του κερατά" που είπες εσύ
στους χριστιανούς.
* Ο Χριστός μας είπε στον Πέτρο ότι
"πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, θα με
αρνηθείς", δεν του είπε: "Μέχρι να
λαλήσουν τα κοκόρια θα μ' έχεις γράψει
στ`
α...... σου".
* Δεν επιτρέπεται να αποκαλούμε την
κεφαλή της εκκλησίας μας "Νονό".
* Το καθαγιασμένο ύδωρ είναι για να
ευλογούμε, όχι για να δροσίζουμε τον
σβέρκο μας.
* Ποτέ δεν κηρύττουμε καθισμένοι στα
σκαλιά του ιερού και σε καμία
περίπτωση
δεν ακουμπάμε το πόδι μας πάνω στη
Βίβλο.
* Ο άρτος χρησιμεύει για τη Θεία
Ευχαριστία όχι ως απεριτίφ που συνοδεύει
το
κρασί.
* Η παρότρυνση να χορέψει το ποίμνιο
ήταν ενδιαφέρουσα, δεν χρειαζόταν όμως
και να χορέψει γιάγκα γύρω από την
εκκλησία.
* Τις σκάλες του άμβωνα τις
κατεβαίνουμε κανονικά, όχι τσουλήθρα στο
κάγκελο.
* Και τέλος, την λειτουργία την
τελειώνουμε με "Αμήν", όχι με "Ολέ!"
* Α! Ναι!! Αυτός που καθόταν στην άκρη
του ιερού και τον οποίο αποκαλέσατε
"αδερφάρα" και "τραβεστί με μάξι" ήμουν
εγώ!
Ελπίζω αυτά τα λάθη να διορθωθούν την
ερχόμενη
Κυριακή.
Με τιμή,
Ο Αρχιεπίσκοπος.

____________

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.

«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα. «Ποιος είπε ; δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;»

Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:

«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια», απαντά.

«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: ;Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό;», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει: «Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»

Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία: «Ρε δεν πάτε να γα**θείτε όλοι, μα**κες γιαπωνέζοι!»

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.

Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: «Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.

Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.

Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι: «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».

Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις καμιά π**α, λέω γω!!!»

Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».

Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Α γα**σου ρε μα**κισμένο, Σουζούκι».

Ατάραχος ο γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».

Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής: «Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπου**έλο».

Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι: «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του».