ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Τον περασμένο Μάιο διήνυσε τρέχοντας και κρατώντας τη δάδα της Ολυμπιακής Φλόγας στη διαδρομή της προς το Πεκίνο, μια απόσταση 300 μ., στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Το 2004 και πάλι στη Θεσσαλονίκη συμμετείχε στη λαμπαδηδρομία για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας.
Δεν πρόκειται για έναν από τους Ολυμπιονίκες μας ή τους προβεβλημένους αθλητές μας, ούτε για κάποιο τηλεοπτικό αστέρα, αλλά για έναν γνωστό επιχειρηματία που πλησιάζει τα... εκατό χρόνια ζωής. Τι τον διαφοροποιεί από όσους, κατά τι νεότερούς του, μετέφεραν για μερικές εκατοντάδες μέτρα την ολυμπιακή φλόγα; Η συμμετοχή του στη λαμπαδηδρομία των Ολυμπιακών του Βερολίνου του 1936.
Ο ηλικίας ενενήντα ενός ετών επιχειρηματίας, επίτιμος πρόεδρος του ΣΒΒΕ, Παντελής Κωνσταντινίδης, αντιμετωπίζει με φυσικότητα τις τρεις συμμετοχές του σε ολυμπιακές λαμπαδηδρομίες, περιμένοντας, παράλληλα, την καταχώρισή του στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες.
Με «μότο» του «ν’ αγαπάς ό,τι κάνεις», ο Κωνσταντινίδης πορεύτηκε επί σχεδόν έναν αιώνα στον επιχειρηματικό στίβο αλλά και στη ζωή, την οποία έζησε με συναίσθημα, χιούμορ, αγάπη και ζωντάνια. Αγωνιστής, «παιδί της πιάτσας» αλλά και των σαλονιών, ζει την κάθε στιγμή με ενθουσιασμό. Ετσι μιλάει και για τις τελευταίες λαμπαδηδρομίες στις οποίες συμμετείχε σε μεγάλη ηλικία. «Το 2004 ήμουν ήδη 87 χρόνων, αλλά επεδίωξα να λάβω μέρος! Δεν ξέρω ακριβώς γιατί», ανέφερε και αφηγήθηκε την εμπειρία της λαμπαδηδρομίας του 2008: «Μου πρότειναν να συμμετάσχω. Μ’ έπεισαν με τη συμφωνία να τρέξω μόνο 100 μέτρα. Μόλις, όμως, πήρα τη δάδα στα χέρια μου ένιωσα ξανά νέος, άρχισα να τρέχω κανονικά και κάλυψα τα 300 μέτρα!». Με υπερηφάνεια, αλλά χωρίς έπαρση μας δείχνει τους τρεις δαυλούς που κράτησε στο χέρι του. Τα «λάφυρά» του φέρνουν στην επιφάνεια μνήμες από τη δεκαετία του ’30, όταν ο 18χρονος τότε Παντελής Κωνσταντινίδης, γόνος προσφυγικής οικογένειας από τη Φιλαδέλφεια της Μικρασίας, πρώτευσε ως ερασιτέχνης σπρίντερ του ΒΑΟ σε Μακεδονία και Θράκη, κερδίζοντας έτσι το εισιτήριο για τη λαμπαδηδρομία του ’36. «Με συμπεριέλαβαν παρότι ήμουν φτωχόπαιδο, ενώ τότε συμμετείχαν μόνο πλούσιοι και ισχυροί», είπε, και διηγήθηκε πώς έτρεξε 1.000 μ., όντας ίσως ο τελευταίος Ελληνας αθλητής που σήκωσε τη φλόγα στον δρόμο της για το Βερολίνο, με ενδιάμεσους σταθμούς Σόφια, Βελιγράδι, Βουδαπέστη, Βιέννη, Πράγα και Δρέσδη. Τα 68 χρόνια μεταξύ ’36 και 2004, ο Κωνσταντινίδης διέπρεψε στο επιχειρηματικό πεδίο, ιδρύοντας μια από τις κορυφαίες μακαρονοποιίες της χώρας και καταλαμβάνοντας αξιώματα, μεταξύ των οποίων την προεδρία του ΣΒΒΕ επί δύο θητείες και την προεδρία του ΕΒΕΘ επί 10 συναπτά έτη, ενώ διετέλεσε και μέλος του Δ.Σ. της Τραπέζης της Ελλάδος.
«Το Ολυμπιακό πνεύμα άλλαξε και ταυτόχρονα έμεινε το ίδιο», λέει.
