Google: Άκρως επικίνδυνη

Μετά τις σποραδικές επικρίσεις, μια αυστριακή μελέτη έρχεται να δώσει εμπεριστατωμένα επιχειρήματα ότι η "do no evil" Google [όπως είναι το σλόγκαν της εταιρείας] δημιουργεί σταδιακά επικίνδυνα μονοπώλια που θα τη μετατρέψουν σε μια πανίσχυρη δύναμη, η οποία θα απειλεί το ιδιωτικό απόρρητο του συνόλου των χρηστών και θα έχει υπό τον έλεγχό της όλη τη ροή των πληροφοριών.
- Συγκεκριμένα, ο Hermann Maurer, πρόεδρος του Ινστιτούτου Συστημάτων Πληροφορικής και Υπολογιστικών Μέσων του Πανεπιστημίου του Graz, ανέφερε ότι κάθε μήνα εκτελούνται στο Web περισσότερες από 61 δισ. αναζητήσεις γίνονται, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων γίνεται με χρήση της μηχανής της Google. Στην παρουσίαση της μελέτης, ο Maurer δήλωσε ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, μία και μόνο εταιρεία να έχει τον πλήρη έλεγχο της αναζήτησης πληροφοριών, ιδιαίτερα από τη στιγμή που διαθέτει και άλλες υπηρεσίες και συνεργάζεται [ο ακριβής όρος που χρησιμοποίησε είναι "συμμετέχει σε συμπαιγνία"] με εταιρείες που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι ανταγωνίστριές της.

Όπως αναφέρει το AP, o Maurer ισχυρίζεται ότι, με τη χρήση εργαλείων data mining, τα bots της Google μπορούν να γνωρίζουν τα πάντα, τόσο για ιδιώτες όσο και για εταιρείες, και κανείς από τη διεθνή κοινότητα δεν είναι σε θέση να τα σταματήσει. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Maurer, η Google μπορεί να μετατραπεί μια μέρα σε "υπηρεσία παρακολουθήσεων" που θα προσφέρει/μεταπωλεί τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών για να αυξήσει τα κέρδη της. Ο ίδιος διατείνεται ότι η Google επηρεάζει ήδη ολόκληρες οικονομίες προσφέροντας διαφημιστικό χώρο στους πλειοδότες. Με όλες τις πληροφορίες που έχει συλλέξει στις βάσεις δεδομένων της, η εταιρεία θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει στο χρηματιστήριο με υψηλά ποσοστά επιτυχίας - πάντα σύμφωνα με τον Maurer.

Εκπρόσωπος της Google δήλωσε ότι τα σχόλια του Maurer βασίζονται σε ανακρίβειες και θεωρίες συνωμοσίας και ότι ο τελευταίος δεν έχει κατανοήσει στο ελάχιστο τον τρόπο λειτουργίας της μηχανής αναζήτησης.

Ο Maurer δεν έστρεψε τα βέλη του, όμως, μόνο κατά της Google, αφού στο στόχαστρό του μπήκε και η Wikipedia. Ο Αυστριακός ερευνητής κατηγόρησε την Google και τη Wikipedia ότι έχουν έρθει σε συμφωνία, ώστε τα αποτελέσματα από την Wikipedia να εμφανίζονται πρώτα σε σχετικές αναζητήσεις [που συνήθως γίνονται από σπουδαστές/φοιτητές].

Ξέρετε ότι....Μάλλιασε η γλώσσα μου

Στη βυζαντινή εποχή υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες, βέβαια, με το παράπτωμα. Όταν π.χ. ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο. Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος με το μάσημα να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό, στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα στο στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, το ελατήριο δηλαδή της τιμωρίας του, άνοιγε, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες, κλωστές-κλωστές, δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά. Από την απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδης φράση : "μάλλιασε η γλώσσα μου", που τις λέμε μέχρι σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον για κάτι και του το λέμε πολλές φορές.

Ξέρετε ότι....Πώς φώτιζαν οι Αιγύπτιοι τις πυραμίδες όσο τις έκτιζαν;

Για να φωτίσουν το μέρος στο οποίο δούλευαν, οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ένα σύστημα στιλπνών πλακών: αυτές λειτουργούσαν όπως οι καθρέφτες, αντανακλώντας τις ακτίνες του ήλιου. Από το υλικό από το οποίο ήταν κατασκευασμένες συμπεραίνεται ότι οι Αιγύπτιοι μάλλον δεν γνώριζαν με ποιον τρόπο φτιάχνονται οι καθρέφτες. Οι πλάκες έπρεπε να είναι από υλικό καλά λειασμένο, για παράδειγμα, από μπρούντζο. Ως επικήδεια αντικείμενα βρέθηκαν πολλά μπρούντζινα κομμάτια που χρησιμοποιούνταν ως καθρέφτες. Διαδεδομένες ήταν επίσης και οι δάδες που έκαιγαν λάδι, οι οποίες απομακρύνονταν με το πέρας των εργασιών.

Ξέρετε ότι....Γιατί κάνουμε χειραψία όταν χαιρετιόμαστε;

Ένας ζεστός χαιρετισμός και σφίξιμο με ανοιχτή παλάμη δηλώνει την εκτίμηση προς το πρόσωπο που συναντάμε. Κάποιοι μάλιστα τη συνδυάζουν με εναγκαλισμό, σαν εκδήλωση ακόμη μεγαλύτερης συμπάθειας και ευχαρίστησης.
Πώς όμως ξεκίνησε αυτή η συνήθεια;
Είχε πάντοτε τον ίδιο συμβολισμό; Ή μήπως αρχικά σήμαινε κάτι άλλο;
Η απάντηση λοιπόν βρίσκεται κάπου στον Μεσαίωνα και πιο συγκεκριμένα στην Κεντρική Ευρώπη, όταν τα ευρωπαϊκά στρατεύματα ξεχύνονταν σε πολεμικές εκστρατείες για να κατακτήσουν τα γειτονικά τους εδάφη.
Οι οπλισμένοι στρατιώτες ήταν φόβος και τρόμος για τους αμάχους πληθυσμούς, αλλά ταυτόχρονα και μέγιστη απειλή κατά τη διάρκεια των διπλωματικών συναντήσεων.
Γι’ αυτό λοιπόν, κάθε φορά που μια συνάντηση είχε ειρηνικό χαρακτήρα, οι παριστάμενοι έπρεπε να προχωρήσουν σε μια συμβολική κίνηση, κάτι σαν λόγο τιμής, που θα καθησύχαζε τους συνομιλητές.
Και ως η πλέον αυθόρμητη και αξιόπιστη κίνηση, καθιερώθηκε η χειραψία, όπου εκείνος που άπλωνε την παλάμη του για να αγγίξει φιλικά αυτόν που ήταν απέναντί του, δήλωνε καθησυχαστικά ότι είναι άοπλος.
Η συνήθεια αυτή θεωρήθηκε υψίστης σημασίας και απέκτησε το χαρακτήρα ευγένειας για εκείνον που το κάνει, και γι’ αυτό άρχισε να καθιερώνεται σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις.
Με τα χρόνια έγινε η αγαπημένη συνήθεια των ανθρώπων, ενώ σήμερα θεωρείται απαραίτητο στοιχείο του δυτικού πολιτισμού.

Ξερατε οτι...Από πότε κάνουμε καλοκαιρινές διακοπές;

Εδώ και αιώνες, τόσο οι βασιλείς όσο και οι αριστοκράτες μετακινούνταν κάθε καλοκαίρι στις θερινές τους κατοικίες.

Το είδος του ταξιδιού στον ελεύθερο χρόνο την καλοκαιρινή περίοδο άρχισε να διαδίδεται στην μπουρζουαζία στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο Βρετανός Τόμας Κουκ διοργάνωνε εκδρομές αποχής από το αλκοόλ. Οι υπόλοιποι έκαναν διακοπές μαζικά μόνο από τη στιγμή που άρχισαν να δίνουν άδεια στην εργατική τάξη. Η πρώτη σχετική νομική πράξη δημοσιεύτηκε επισήμως στη Γαλλία του 1936.

Ξέρετε ότι...Γιατί εντυπωσιάζει η Πυραμίδα του Χέοπα;

Είναι η μεγαλύτερη από τις πυραμίδες που σώζονται. Είναι νεκρικό μνημείο του βασιλιά Χέοπα, που έζησε στην Αίγυπτο στα 2800 Π.χ. περίπου. Το θεωρούσαν ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου. Το ύψος του είναι περίπου 138 μ. κι όλος ο όγκος του 2.562.576 κυβικά μέτρα. Σωστός κολοσσός.

Αποτελείται από γρανιτένιες πλάκες, που είναι κολλημένες με πολύ στερεό μείγμα. Η εξωτερική επιψάνεια της πυραμίδας είναι στρωμένη με χρωματιστό αλάβαστρο. Στην κορυφή της ήταν ένα ολόχρυσο ομοίωμα πυραμίδας, που συμβόλιζε το θεό του ήλιου Όρο.

Ο Χέοπας έβαλε βαριά φορολογία στον λαό, για να βρει τα χρήματα που χρειαζόταν για να κάνει τον τάφο του και χιλιάδες δούλοι δούλεψαν γι' αυτόν. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι χρειάστηκαν 30 χρόνια, αμύθητοι θησαυροί και 300.000 δούλοι για να τελειώσει το έργο που σήμερα εντυπωσιάζει το θεατή με τον όγκο και τη λάμψη του.

Η ομορφιά της ασχήμιας

Η έννοια της ασχήμιας και της ομορφιάς είναι δυο αλληλένδετες έννοιες και συνήθως θεωρούμε τη μια αντίθετη της άλλης. Πολλοί έχουν μιλήσει για την ομορφιά της ασχήμιας, όμως όλα εξαρτώνται πάντα από τον παρατηρητή.

Σε κάθε εποχή, οι φιλόσοφοι και οι καλλιτέχνες εξυμνούσαν την ομορφιά και χάρη στη δουλειά τους, είναι πιθανή η δημιουργία του ιστορικού αρχείου της καλαισθησίας.

Όμως, αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί με την ασχήμια. Τις περισσότερες φορές, η ασχήμια προσδιορίζεται ως το αντίθετο της ομορφιάς, ωστόσο κανένας ποτέ δεν ασχολήθηκε σε βάθος με την έννοια αυτή.

Η ιστορία της ασχήμιας όπως είναι φυσικό δανείζεται κάποια στοιχεία από την ιστορία της ομορφιάς. Αρχικά, μπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι το γούστο των περισσότερων ατόμων ανταποκρίνεται κατά κάποιο τρόπο στο γούστο των καλλιτεχνών της κάθε εποχής.

Εάν ένας επισκέπτης από το διάστημα πήγαινε σε μια έκθεση σύγχρονης τέχνης και αντίκριζε τα πρόσωπα των γυναικών ζωγραφισμένα από τον Πικάσο και άλλους γνωστούς καλλιτέχνες, ίσως να πίστευε ότι οι άντρες της εποχής αναζητούν τις γυναίκες που συμβαδίζουν με το πρότυπο του Πικάσο.

Ίσως, όμως, ο επισκέπτης μας να άλλαζε άποψη εάν παρακολουθούσε μια επίδειξη μόδας στην τηλεόραση ή ένα διαγωνισμό ομορφιάς, στον οποίο θα γινόταν μάρτυρας της γυναικείας ομορφιάς της εποχής.

Δυστυχώς, όλα αυτά συμβαίνουν όταν μελετάμε το παρελθόν. Η έννοιες της ομορφιάς και της ασχήμιας δεν έχουν κάποια καθοριστική μορφή επειδή το μόνο που έχουμε κληρονομήσει είναι έργα τέχνης.

Δεν διαθέτουμε γραπτά κείμενα τα οποία θα μπορούσαν να προσδιορίσουν το σκοπό αυτών των έργων. Εξύμνηση της ομορφιάς; Πρόκληση φόβου; Ιλαρότητα;

Για κάποιο άτομο από τις δυτικές χώρες, μια αφρικανική μάσκα ίσως να φαίνεται τρομακτική, όμως για έναν ιθαγενή η ίδια μάσκα συμβολίζει την αγνότητα του θείου.

Αντίθετα, πιστοί από χώρες εκτός Ευρώπης ίσως νιώσουν απέχθεια για την εικόνα των βασανιστηρίων του Χριστού, ωστόσο η φαινομενική αυτή εικόνα ασχήμιας προκαλεί αισθήματα συμπάθειας και αγάπης στους Χριστιανούς όλου του κόσμου.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, ο James of Vitry, εξυμνώντας την ομορφιά όλων των θεϊκών έργων, παραδέχτηκε ότι «πιθανότατα οι Κύκλωπες, οι οποίοι έχουν μόνο ένα μάτι, τρομάζουν βλέποντας πλάσματα με δυο μάτια, όπως ακριβώς τρομάζουμε και εμείς όταν αντικρίζουμε αυτούς ή πλάσματα με τρία μάτια.»

Μετά από κάποια χρόνια, η ιδέα αυτή αναδύθηκε μέσα από το έργο του Βολταίρου, Φιλοσοφικό Λεξικό. «Ζητήστε από έναν βάτραχο να σας μιλήσει για την ομορφιά που αυτός αντικρίζει. Θα σας πει ότι αυτή αντικατοπτρίζεται στη σύντροφο του, μέσα στα δυο ολοστρόγγυλα, προεξέχοντα μάτια της, το μικρό της κεφάλι, τον επίπεδο λαιμό της.»

Η ομορφιά και η ασχήμια συχνά καθορίζονται από κοινωνικοπολιτικά κριτήρια. Όπως αναφέρει ο Karl Marx, τα χρήματα είναι δυνατόν να εξουδετερώσουν την ασχήμια.

«Καθώς τα χρήματα έχουν την ιδιότητα να εξαγοράζουν και να κατακτούν τα πάντα, γι' αυτό το λόγο και αποτελούν εξέχον χαρακτηριστικό. Η έκταση της ισχύς μου, λοιπόν, είναι ανάλογη των χρημάτων που κατέχω. Αυτό που είμαι και αυτά που μπορώ να κάνω δεν καθορίζονται από την προσωπικότητα μου. Είμαι άσχημος αλλά μπορώ να "αγοράσω" την πιο όμορφη γυναίκα. Γι' αυτό το λόγο δεν είμαι άσχημος, καθώς η ασχήμια μου καλύπτεται από τα χρήματα μου.»

Θα μπορούσε άραγε η ασχήμια να συνεχίσει να θεωρείται ως το αντίθετο της ομορφιάς; Θα μπορούσε η ιστορία της ασχήμιας να αντιμετωπιστεί με ανάλογο τρόπο όπως η ιστορία της ομορφιάς;

Aγόρασε μια πόλη στο ebay

Μια μικρή, ακατοίκητη πόλη στο Τέξας των ΗΠΑ, πωλήθηκε μέσω του e-Bay σε έναν Ιταλό αγοραστή για λίγο περισσότερα από 3 εκ. δολάρια.Η πόλη, η οποία ονομάζεται Albert, βρίσκεται περίπου 100 χιλιόμετρα από το San Antonio και αποτελείται από μια αίθουσα χορού, ένα μπαρ, ένα σχολείο κι ένα σπίτι.

Μέχρι πρότινος ανήκε στον αμερικανό κτηματομεσίτη Bobby Cave, ο οποίος την είχε αγοράσει με σκοπό να την διαμορφώσει ως ιδανικό χώρο για οικογενειακή κατασκήνωση. «Σκοπός μου όταν αγόρασα την Albert ήταν να δημιουργήσω ένα μέρος όπου οικογένειες θα μπορούσαν να επισκέπτονται, να χαλαρώνουν και να ακούν ζωντανά την τοπική παραδοσιακή μουσική», δήλωσε ο Cave μιλώντας στο BBC.

Η πόλη είναι κυριολεκτικά πόλη-φάντασμα, καθώς έχει μόνο δύο κατοίκους, τον Cave, ο οποίος όμως θα μετακομίσει άμεσα, κι έναν αγρότη ο οποίο στην επισκέπτεται τα σαββατοκύριακα. Το όνομα του νέου της ιδιοκτήτη, καθώς και ο λόγος που τον οδήγησε στη συγκεκριμένη αγορά δεν έχουν γίνει γνωστά.

Σέξι μοντέλα παρουσιάζουν φέρετρα!

Ένα γραφείο τελετών, στην Ιταλία, λάνσαρε ένα ημερολόγιο του 2008 όπου πανέμορφα μοντέλα παρουσιάζουν μια σειρά από νέα φέρετρα!Το ημερολόγιο, του γραφείου Cofanifunebri, παρουσιάζει τα μοντέλα με σέξι εσώρουχα που ποζάρουν δίπλα στην νέα σειρά από φέρετρα.

Ο ιδιοκτήτης Maurizio Matteucci υπερασπίστηκε το ημερολόγιο που έκδωσε -πωλείται περίπου 10 ευρώ - ένάντι των αντιδράσεων που εκφράστηκαν από την καθολική κοινότητα της πόλης.

«Είναι καλό marketing και ακόμα είναι ένας πιο κομψός τρόπος να αντιμετωπίσεις ένα τόσο σοβαρό ζήτημα,» είπε ο κύριος Maurizio Matteucci. Εξήγησε πως τα φέρετρα είναι και αυτά ένα είδος προς πώληση σαν οποιοδήποτε άλλο αγαθό και πρόσθεσε πως το εν λόγω ημερολόγιο έχει τεράστια επιτυχία!