Η ανθρώπινη φύση είναι κάτι για το οποίο όλοι οι άνθρωποι μιλάνε, αλλά κανένας δεν μπορεί να το ορίσει επακριβώς. Κάθε φορά που ερωτευόμαστε και τσακωνόμαστε με το ταίρι μας, που ενοχλούμαστε από την έλευση μεταναστών στην χώρα μας, ή πάμε στην εκκλησία, κατά κάποιο τρόπο λειτουργούμε σαν ένα ανθρώπινο ζώο σύμφωνα με την μοναδική μας εξελικτικά φύση – την ανθρώπινη φύση.
Οι περισσότεροι κοινωνικοί επιστήμονες εξετάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την εξελικτική της φύση, περιορίζοντας την μελέτη τους σε παράγοντες όπως το περιβάλλον και η κοινωνικοποίηση. Αντιθέτως, οι εξελικτικοί ψυχολόγοι αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη φύση περισσότερο σαν μία ολότητα ψυχολογικών προσαρμογών, που πολύ συχνά λειτουργούν πέρα από συνειδητές σκέψεις και καθορίζονται με βάση την επίλυση των προβλημάτων επιβίωσης και αναπαραγωγής, προδιαθέτοντας μας να σκεφτόμαστε με πολύ συγκεκριμένους τρόπους. Οι ορέξεις μας για γλυκά και τροφές με λιπαρά οφείλονται σε εξελικτικούς ψυχολογικούς μηχανισμούς. Ακόμα και αν δεν μας αρέσει, η ανθρώπινη φύση δεν είναι πολιτικά ορθή.
Οι άντρες γουστάρουν τις ξανθιές σεξοβόμβες (και οι γυναίκες προσπαθούν να μοιάσουν σε αυτές)
Οι επιθυμίες των γυναικών να μοιάζουν με «Μπάρμπι» – νέες, με λεπτή μέση, μεγάλα στήθη, μακριά ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια – είναι μία άμεση, ρεαλιστική και λογική απάντηση στην επιθυμία των αντρών να ζευγαρώνουν με γυναίκες που έχουν αυτή την εμφάνιση. Υπάρχει μία εξελικτική εξήγηση πίσω από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ομορφιάς.
Οι άντρες προτιμούν τις νέες γυναίκες γιατί συνήθως είναι πιο υγιείς από τις μεγαλύτερες γυναίκες. Ένας αλάνθαστος δείκτης καλής υγείας είναι το σωματικό κάλος. Τα μαλλιά επίσης είναι ένας ενδεικτικός παράγοντας φυσικού κάλους και υγείας, τα υγιή μαλλιά λάμπουν ενώ τα μαλλιά των φιλάσθενων ανθρώπων χάνουν την λάμψη τους. Επειδή τα μαλλιά μακραίνουν με αργούς ρυθμούς, τα μακριά μαλλιά μέχρι τους ώμους, αποκαλύπτουν αρκετά χρόνια υγείας για μία γυναίκα.
Μία από τις ιδιαιτερότητες των ξανθών μαλλιών είναι ότι αλλάζουν με το πέρασμα των χρόνων. Συνήθως τα νεαρά κορίτσια με ανοιχτά ξανθά μαλλιά μεταμορφώνονται σε γυναίκες με καστανά μαλλιά. Συνεπώς οι άντρες που προτιμούν να ζευγαρώνουν με ξανθές γυναίκες ασυνείδητα προσπαθούν να ζευγαρώσουν με νεαρότερες (που είναι συνήθως πιο υγιείς και γόνιμες) γυναίκες. Δεν είναι σύμπτωση ότι τα ξανθά μαλλιά είναι ένα τόσο συχνό φαινόμενο στις σκανδιναβικές χώρες και στη βόρεια Ευρώπη, πιθανότατα αυτό οφείλεται σε έναν εναλλακτικό τρόπο για να επιδεικνύουν την νεότητα τους, μιας και τα σωματικά τους χαρακτηριστικά είναι δυσδιάκριτα κάτω από τον βαρύ ρουχισμό τους.
Η φυσιολογική κατάσταση των ανθρώπων είναι η πολυγαμία.
Όσο περισσότερη πολυγυνία υπάρχει σε ένα είδος τόσο μεγαλύτερες είναι οι διαφορές σε μέγεθος μεταξύ των δύο φύλων. Συνήθως στο ανθρώπινο είδος οι άντρες είναι 10% ψηλότεροι και 20% βαρύτεροι από ότι οι γυναίκες. Αυτό μας επιτρέπει επαγωγικά να συμπεράνουμε ότι κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του, το ανθρώπινο είδος έκλεινε ελαφρά προς την πολυγυνία.
Σε αντίθεση με την μονογαμία, η πολυγυνία προκαλεί μεγαλύτερες διαφορές στη φυσική κατάσταση των ανδρών (οι διαφορές αυτές στο σωματότυπο των αντρών δημιουργούνται μεταξύ των «νικητών» και των «χαμένων» του αναπαραγωγικού παιχνιδιού), παρά στην φυσική κατάσταση των γυναικών. Η πολυγυνία επιτρέπει σε λίγα αρσενικά να μονοπωλούν σεξουαλικά όλα τα θηλυκά μίας ομάδας. Όσο μεγαλύτερες είναι οι διαφορές στη φυσική κατάσταση των αρσενικών, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιέσεις ανταγωνιστικότητας μεταξύ των ανδρών για να μπορέσουν να ζευγαρώσουν.
Όπως μας λέει και ο George Bernard Shaw «το μητρικό ένστικτο οδηγεί τις γυναίκες να προτιμούν ακόμα και το 1/10 ενός άντρα πρώτης κατηγορίας από την αποκλειστικότητα ενός τρικλασάτου άντρα». Παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι ρέπουν προς την πολυγυνία, οι περισσότερες βιομηχανικές κοινωνίες είναι μονογαμικές, γιατί οι άντρες έχουν περισσότερες ευκαιρίες πρόσβασης σε πόρους από ότι είχαν οι άνθρωποι της εποχής του μεσαίωνα. (Οι ανισότητες αυξήθηκαν καθώς η κοινωνία εξελισσόταν από τροφοσυλλεκτική, σε αγροτική. Η εποχή της βιομηχανοποίησης όμως τείνει να μειώνει το εύρος των μεγάλων ανισοτήτων του παρελθόντος).
Οι περισσότερες γυναίκες επωφελούνται από την πολυγυνία, ενώ οι περισσότεροι άντρες επωφελούνται από τη μονογαμία.
Οι άντρες των μονογαμικών κοινωνιών φαντάζονται ότι η ζωή τους θα ήταν πολύ καλύτερη σε ένα καθεστώς πολυγυνίας. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται όμως είναι ότι σε μία κοινωνία πολυγυνίας, οι άντρες που δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί δεν θα είχαν την ευκαιρία να βρουν καμία ερωτική σύντροφο, ή αν ήταν τυχεροί θα παντρεύονταν μία γυναίκα πολύ λιγότερο ελκυστική από μία άλλη που θα μπορούσαν να έχουν σε μία μονογαμική κοινωνία.
Η πλειονότητα των γυναικών επωφελείται από την πολυγυνία, γιατί μοιράζονται έναν πολύ πλούσιο άντρα. Με την μονογαμία οι γυναίκες είναι αναγκασμένες να παντρευτούν έναν φτωχότερο άντρα.
Οι μόνες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα είναι οι πολύ ελκυστικές γυναίκες. Στην μονογαμία, αυτές οι γυναίκες μπορούν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον των πλουσιότερων αντρών, ενώ σε ένα σύστημα πολυγυνίας είναι αναγκασμένες να μοιράζονται έναν πλούσιο άντρα με άλλες λιγότερο ελκυστικές γυναίκες. Η κατάσταση για τους άντρες όμως είναι τελείως διαφορετική. Η μονογαμία δίνει την ευκαιρία σε κάθε άντρα να βρει μία γυναίκα. Έτσι οι λιγότερο ελκυστικοί άντρες μπορούν να παντρευτούν μόνο λιγότερο ελκυστικές γυναίκες, αλλά αυτό είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από το να μην έχουν την ευκαιρία να παντρευτούν καθόλου.
Οι περισσότεροι βομβιστές αυτοκτονίας είναι Μουσουλμάνοι.
Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Diego Gambetta, ο οποίος είναι ο συντάκτης της συλλογής άρθρων «Making Sense of Suicide Missions» (Κατανοώντας τις αποστολές αυτοκτονίας), οι αποστολές αυτοκτονίας δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένες με την θρησκεία. Όταν όμως υπάρχει ένα θρησκευτικό υπόβαθρο σε αυτές τις ενέργειες, τότε σχεδόν πάντα αυτό σχετίζεται με το Ισλάμ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το Ισλάμ είναι η μόνη θρησκεία που ωθεί τους πιστούς της να διαπράξουν αποστολές αυτοκτονίας;
Αυτό που διαχωρίζει το Ισλάμ από άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες είναι ότι στο Ισλάμ υπάρχει η ανοχή της πολυγυνίας, επιτρέποντας σε ορισμένους άντρες να μονοπωλούν όλες τις γυναίκες και αποκλείοντας πολλούς άντρες του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου από το να βρουν ταίρι. Αν το 50% των αντρών έχει δύο γυναίκες τότε το άλλο 50% δεν θα έχει καμία, η πολυγυνία προκαλεί την έλλειψη ελεύθερων γυναικών για παντρειά.
Η πολυγυνία επίσης αυξάνει την ανταγωνιστική πίεση μεταξύ των αντρών, ειδικότερα των νεαρών αντρών χαμηλού κοινωνικού στάτους. Έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες οι νέοι άντρες να στραφούν σε βίαιες μεθόδους για να μπορέσουν να έχουν πρόσβαση σε ελεύθερες γυναίκες. Αν προβούν σε τέτοιες τακτικές, τότε έχουν λίγα να χάσουν και πολλά να κερδίσουν, συγκρινόμενοι με τους άντρες που είναι ήδη παντρεμένοι. Σε όλες τις κοινωνίες, η πολυγυνία αυξάνει τη βιαιότητα των αντρών και την εγκληματικότητα σε αδικήματα όπως ο φόνος και ο βιασμός.
Με το να έχετε γιους μειώνεται η πιθανότατα να πάρετε διαζύγιο.
Οι κοινωνιολόγοι και οι κοινωνικοί γεωγράφοι έχουν ανακαλύψει ότι τα ζευγάρια που έχουν τουλάχιστον ένα γιο έχουν λιγότερες πιθανότητες να χωρίσουν από ότι τα ζευγάρια που έχουν κόρες. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Από την στιγμή που η αξία ενός άντρα μετριέται με τον πλούτο, το στάτους και τη δύναμη του, ενώ της γυναίκας μετριέται με τη νεότητα και την εξωτερική της ομορφιά, ο πατέρας πρέπει να επιβεβαιώσει ότι ο γιος του θα κληρονομήσει τον πλούτο, το κοινωνικό του στάτους και την εξουσία που έχει. Αντιθέτως υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα που μπορεί μία μάνα και ένας πατέρας να κάνουν, για να κρατήσουν την κόρη τους νέα και όμορφη.
Η συνεχής παρουσία (και επένδυση) του πατέρα είναι πολύ σημαντική για τον γιο, αλλά όχι και τόσο σημαντική για την κόρη. Συνεπώς η παρουσία γιων σε μία οικογένεια αποτρέπει το διαζύγιο και την αποχώρηση του πατέρα, περισσότερο από ότι η παρουσία κοριτσιών, αυτό το σχήμα τείνει να ισχυροποιείται σε πλουσιότερες οικογένειες.
Οι όμορφοι άνθρωποι έχουν περισσότερες κόρες.
Η καλή εξωτερική εμφάνιση, ενώ σε όλο τον κόσμο θεωρείται ένα θετικό στοιχείο και για τα δύο φύλα, στην πραγματικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό που ταιριάζει περισσότερο στα κορίτσια που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να έχουν αναπαραγωγική επιτυχία, παρά στα αγόρια. Αυτή η γενικευμένη υπόθεση μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι όμορφοι γονείς πρέπει να έχουν περισσότερες κόρες από ότι γιους. Αυτό είναι κάτι το οποίο σύμφωνα με έρευνες έχει αποδειχθεί. Οι Αμερικανοί οι οποίοι ανήκουν στην κατηγορία των πολύ εμφανίσιμων ανθρώπων έχουν 56% πιθανότητες να έχουν κόρη σαν πρώτο παιδί, ενώ οι όχι και τόσο εμφανίσιμοι Αμερικανοί έχουν 48% πιθανότητες να αποκτήσουν κορίτσι.
Αυτή η υπόθεση έχει σχηματιστεί από συγκεκριμένες περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί σε όλη την υφήλιο. Οι Αμερικανοί πρόεδροι, αντιπρόεδροι και οι υπουργοί, έχουν περισσότερους γιους από ότι κόρες. Οι φτωχοί κτηνοτρόφοι Mukogodo της Ανατολικής Αφρικής, έχουν περισσότερες κόρες από ότι γιους. Τα εκκλησιαστικά αρχεία γεννήσεων του 17ου και 18ου αιώνα του Leezen, της Γερμανίας, δείχνουν ότι οι πλούσιοι γαιοκτήμονες της περιοχής είχαν περισσότερα αγόρια από ότι κορίτσια, ενώ οι εργάτες στα χωράφια και οι τεχνίτες χωρίς περιουσία είχαν περισσότερες κόρες από ότι γιους. Σε μία έρευνα που έγινε σε 46 χώρες, οι άνθρωποι με καλή οικονομική κατάσταση δήλωναν ότι θα προτιμούσαν να έχουν γιο αν μπορούσαν να κάνουν μόνο ένα παιδί, ενώ οι λιγότερο πλούσιοι άνθρωποι έδειχναν μία μεγαλύτερη προτίμηση προς τα κορίτσια.
Η γενικευμένη υπόθεση των Trivers και Willard επεκτείνεται πέρα από τον οικονομικό πλούτο και κοινωνικό στάτους μίας οικογένειας: Αν οι γονείς έχουν κάποια ιδιαιτερότητα που μπορούν να περάσουν κληρονομικά στα παιδιά τους και αυτό το χαρακτηριστικό ταιριάζει καλύτερα σε ένα αγόρι από ότι σε ένα κορίτσι, τότε αυτοί οι γονείς θα αποκτήσουν περισσότερα αγόρια. Η ίδια αρχή ισχύει και για το αντίστροφο, αν δηλαδή έχουν κάποιο κληρονομικό χαρακτηριστικό που ταιριάζει καλύτερα σε μία κοπέλα τότε θα κάνουν περισσότερα κορίτσια.
Ποιο είναι το κοινό στοιχείο που έχουν ο Bill Gates και ο Paul McCartney με τους εγκληματίες;
Μία θεωρία μπορεί να εξηγήσει την παραγωγικότητα που έχουν οι χαρισματικά ευφυείς άνθρωποι και οι εγκληματίες κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Το έγκλημα και η ευφυΐα είναι εκφάνσεις της ανταγωνιστικότητας που είναι διάχυτη στους νεαρούς άντρες, σε ένα αρχέγονο περιβάλλον θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε αυτή την ανταγωνιστικότητα σαν μια υπέρτατη προσπάθεια αύξησης των αναπαραγωγικών τους επιτυχιών.
Η σχέση μεταξύ ηλικίας και παραγωγικότητας ανάμεσα σε άντρες μουσικούς της τζαζ, άντρες ζωγράφους, άντρες συγγραφείς και άντρες επιστήμονες, μπορεί να απεικονιστεί με μία καμπύλη συνάρτησης, «καμπύλη ηλικίας-ευφυΐας», έχει ακριβώς τις ίδιες διακυμάνσεις με την «καμπύλη ηλικίας-εγκληματικότητας». Η παραγωγικότητα – έκφραση της ευφυΐας τους – κορυφώνεται γρήγορα στην εφηβεία και μετά το ίδιο γρήγορα πέφτει κατά την περίοδο της ενηλικίωσης. Η «καμπύλη ηλικίας-ευφυΐας» των γυναικών έχει λιγότερες απότομες διακυμάνσεις και δεν κορυφώνεται ή πέφτει καθώς αυξάνεται η ηλικία.
Ο Paul McCartney δεν έχει γράψει κάποιο κομμάτι που να γίνει επιτυχία εδώ και χρόνια, σήμερα περνάει τον περισσότερο χρόνο του ζωγραφίζοντας. Ο Bill Gates είναι σήμερα ένας ευυπόληπτος επιχειρηματίας που ασχολείται με φιλανθρωπίες, και όχι μία ιδιοφυία των ηλεκτρονικών υπολογιστών όπως ήταν ως παιδί. Ο J.D. Salinger για παραπάνω από 3 δεκαετίες ζει απομονωμένος, και σε αυτό το διάστημα δεν έχει εκδώσει ούτε ένα βιβλίο. Ο Orson Welles ήταν μόνο 26 χρονών όταν έγραψε, σκηνοθέτησε και έκανε παραγωγή στην ταινία «Πολίτης Κέιν».
Οι ομοιότητες μεταξύ Bill Gates, Paul McCartney και εγκληματιών, για την ακρίβεια μεταξύ όλων των αντρών μέσα στην ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, οδηγούν σε μία πολύ σημαντική παράμετρο για την εξελικτική βιολογία, που δεν είναι άλλη από την γυναικεία επιλογή.
Η κρίση μέσης ηλικίας είναι κατά κάποιον τρόπο ένας μύθος.
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι άντρες περνάνε μία κρίση μέσης ηλικίας όταν βρίσκονται γύρω στην ηλικία των 50. Πολλοί μεσήλικες περνάν μία κρίση μέσης ηλικίας, αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή είναι μεσήλικες, αλλά επειδή οι σύζυγοι τους είναι. Από την οπτική γωνία των εξελικτικών ψυχολόγων, η κρίση μέσης ηλικίας των αντρών προκύπτει από την εμμηνόπαυση των συζύγων τους και το τέλος των αναπαραγωγικών δυνατοτήτων των γυναικών τους. Αυτό οδηγεί τον άντρα στο να θέλει να ανανεωθεί με σκοπό να προσελκύσει νεότερες γυναίκες. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, αν ένας 50χρονος είναι παντρεμένος με μία 25χρονη, τότε αυτός δεν θα περάσει κρίση μέσης ηλικίας. Ενώ ένας 25χρονος άντρας είναι παντρεμένος με μία 50χρονη γυναίκα, τότε θα περνούσε τη λεγόμενη κρίση μέσης ηλικίας, όπως ακριβώς και ένας 50χρονος που είναι παντρεμένος με μία συνομήλικη του. Δεν είναι η ηλικία του άντρα ο καθοριστικός παράγοντας για την κρίση μέσης ηλικίας, αλλά η ηλικία της γυναίκας. Όταν ο άντρας αγοράζει ένα καινούργιο κατακόκκινο σπορ αμάξι, δεν προσπαθεί να ξανακερδίσει τη χαμένη νιότη του, αλλά προσπαθεί να προσελκύσει νεότερες γυναίκες για να αντικαταστήσει την γυναίκα του που σβήνει αναπαραγωγικά. Στην ηλικία των 50, τα χαρακτηριστικά που μπορεί να προβάλει ένας άντρας για να προσελκύσει μία νεότερη γυναίκα είναι κυρίως υλικά αγαθά και χρήματα.
Είναι φυσιολογικό οι πολιτικοί να ρισκάρουν τα πάντα για μια εξωσυζυγική σχέση;
Το πρωινό της 21ης Ιανουαρίου του 1998, καθώς οι Αμερικανοί σηκώνονταν από τα κρεβάτια τους, ανακάλυψαν έκπληκτοι, ότι ο πρόεδρος Bill Clinton δεχόταν κατηγορίες ότι είχε σχέση με μία 24χρονη εκπαιδευόμενη του Λευκού Οίκου. Η δαρβινική ιστορικός Laura L. Betzig, δήλωσε τότε «Σας τα ‘λεγα εγώ». Η Betzig υποστηρίζει ότι ενώ όλοι οι άντρες στο δυτικό πολιτισμό ήταν παντρεμένοι και μονογαμικοί (με μία νόμιμη γυναίκα κάθε φορά), η ερωτική τους ζωή καθοριζόταν από τη πολυγαμία (είχαν ερωμένες, παλλακίδες και ερωτικά υποχείρια). Με τις νόμιμες συζύγους τους έκαναν παιδιά και νόμιμους κληρονόμους, ενώ με τις άλλες γυναίκες που συνευρίσκονταν ερωτικά έκαναν μπάσταρδα. Τα γονίδια όμως δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στις δύο διαφορετικές κατηγορίες παιδιών.
Η ερώτηση που έκαναν πολλοί άνθρωποι το 1998 ήταν – «Μα για ποιό λόγο ο ισχυρότερος άντρας του πλανήτη θα έβαζε σε κίνδυνο τη θέση του, για να κάνει μία σχέση με μία νέα γυναίκα»; Αυτή η ερώτηση από Δαρβινική πλευρά είναι τελείως χαζή. Η απάντηση της Betzig θα ήταν απλούστατα «γιατί όχι»; Οι άντρες που προσπαθούν να έχουν πολιτική εξουσία, συνειδητά ή ασυνείδητα, προσπαθούν να έχουν μεγαλύτερη αναπαραγωγική πρόσβαση σε περισσότερες γυναίκες. Η αναπαραγωγική πρόσβαση είναι ο στόχος και η πολιτική θέση είναι το μέσο. Το να διερωτάται κανείς γιατί ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είχε σεξουαλική επαφή με μία νέα γυναίκα, είναι σαν να ρωτάει, γιατί κάποιος που κόπιασε πολύ να βγάλει ένα μεγάλο χρηματικό πόσο, θέλει στη συνέχεια να το ξοδέψει.
Αυτό που διαχωρίζει τον Bill Clinton από τους υπόλοιπους, δεν ήταν το γεγονός ότι είχε εξωσυζυγικές σχέσεις ενώ βρισκόταν σε πολιτικό αξίωμα (από δαρβινική πλευρά το περίεργο θα ήταν να μην είχε), αυτό που τον διαχωρίζει από τους άλλους είναι ότι αποκαλύφθηκε.
Οι άντρες που παρενοχλούν σεξουαλικά τις γυναίκες δεν είναι σεξιστές.
Μία δυσάρεστη συνέπεια, του όλο και αυξανόμενου αριθμού γυναικών που στελεχώνουν θέσεις εργασίας και δουλεύουν στον ίδιο εργασιακό χώρο μαζί με άντρες, είναι η αύξηση του αριθμού σεξουαλικών παρενοχλήσεων στον εργασιακό χώρο. Γιατί η σεξουαλική παρενόχληση φαίνεται να είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένη με την ενσωμάτωση των γυναικών σε εργασιακές θέσεις δίπλα σε άντρες;
Ο ψυχολόγος Kingsley R. Browne διαχωρίζει δύο τύπους σεξουαλικής παρενόχλησης: την quid pro quo («Πρέπει να κοιμηθείς μαζί μου αν θέλεις να κρατήσεις τη θέση σου ή να πάρεις προαγωγή») και αυτή του «εχθρικού περιβάλλοντος» (ο χώρος εργασίας φορτίζεται πολύ σεξουαλικά και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αισθανθούν ασφάλεια και άνεση κατά τη διάρκεια των εργασιών τους). Οι τύποι σεξουαλικής παρενόχλησης quid pro quo είναι η προσωποποίηση της μεγαλύτερης επιθυμίας των αντρών για μικρές χρονικά σχέσεις ευκαιριακού σεξ. Οι άντρες επίσης είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε διαθέσιμο μέσο για να πετύχουν αυτόν τον σκοπό. Ο Browne υποστηρίζει ότι συμβαίνουν και τα δύο, δηλαδή ότι οι άντρες χρησιμοποιούν την εξουσία τους για να αποκτήσουν πρόσβαση στο σεξ. «Το να υποστηρίζει κάποιος ότι αυτό το φαινόμενο στηρίζεται κυρίως στην επίδειξη δύναμης και εξουσίας είναι σαν να λέμε ότι οι ληστές τραπεζών διαπράττουν ληστείες επειδή τους συναρπάζει η χρήση των όπλων και όχι εξαιτίας των χρημάτων».
Ο τύπος σεξουαλικής παρενόχλησης του «εχθρικού περιβάλλοντος» είναι αμφιλεγόμενος και στηρίζεται πάνω σε διαφορετικούς ορισμούς που δίνουν τα δύο φύλα σε «σεξουαλικά φορτική» και «επιθετική» συμπεριφορά. Πολλές γυναίκες δικαίως παραπονούνται ότι έχουν δεχτεί υβριστικές, εκφοβιστικές, υποβιβαστικές συμπεριφορές από τους άντρες συναδέλφους τους. Ο Browne επισημαίνει ότι πολύ πριν μπουν οι γυναίκες στον εργασιακό χώρο, οι άντρες χρησιμοποιούσαν τέτοιες υβριστικές, εκφοβιστικές και υποβιβαστικές συμπεριφορές μεταξύ τους.
Η εξύβριση, ο εκφοβισμός και ο υποβιβασμός είναι όλα κομμάτια των τακτικών που χρησιμοποιούν οι άντρες για να ανταπεξέλθουν σε ανταγωνιστικές καταστάσεις. Με άλλα λόγια οι άντρες δεν φέρονται διαφορετικά στις γυναίκες, αντιθέτως τους φέρονται όπως θα φέρονταν και σε άλλους άντρες. Η σεξουαλική παρενόχληση βασίζεται πάνω σε διακρίσεις που γίνονται σχετικά με το φύλο. Οι άντρες φέρονται στις γυναίκες άσχημα στον εργασιακό χώρο επειδή ακριβώς δεν κάνουν διακρίσεις σχετικά με το φύλο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου