Για χρόνια, υπήρχε ένα έντονο μυστήριο γύρω από τη Μόνα Λίζα. Εκτός των άλλων, οι ειδικοί προσπαθούσαν να βρουν για χρόνια μία απάντηση στο ερώτημα: Τι συνέβη με τις βλεφαρίδες και τα φρύδια της διασημότερης γυναίκας στον κόσμο; Ένας Γάλλος μηχανικός και ερευνητής ισχυρίζεται πως ανακάλυψε ένα μικρό μέρος του αινίγματος.

Σαν Φρανσίσκο — Ο Pascal Cotte ανακοίνωσε σε μία συνέντευξη τύπου πως βρήκε ένα ισχυρό στοιχείο που αποδεικνύει πως ο Leonardo Da Vinci, όταν ζωγράφιζε τον πρωτότυπο πίνακα, είχε συμπεριλάβει τις βλεφαρίδες και τα φρύδια της Μόνα Λίζα.

Ο Cotte περιεργάστηκε τον πιο διάσημο πίνακα στον κόσμο με τη χρήση μίας αυτοσχέδιας κάμερας υψηλής ευκρίνειας. Το μηχάνημα αυτό σάρωσε τον πίνακα με ανάλυση 240 εκατ. pixels, χρησιμοποιώντας 13 φάσματα φωτός, συμπεριλαμβανομένης και της υπεριώδους και υπέρυθρης ακτινοβολίας.

Η υπερυψηλής ανάλυσης φωτογραφία των 150.000 κουκίδων ανά ίντσα δημιούργησε μία αναπαραγωγή του προσώπου της Μόνα Λίζα, μεγεθυμένο στο 24πλάσιο. Με αυτή την ανάλυση ο Cotte κατάφερε να βρει το αποδεικτικό στοιχείο που χρειαζόταν – μία πινελιά μίας και μόνο τρίχας πάνω από το αριστερό της φρύδι.

«Νομίζω πως αν κάποια μέρα βρω μία και μόνο τρίχα από τα φρύδια της, θα έχω βρει ένα ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο πως ο Leonardo Da Vinci είχε ζωγραφίσει εξ' αρχής τις βλεφαρίδες και τα φρύδια» είχε υποστηρίξει κάποια στιγμή ο Cotte.

Εάν, λοιπόν, η Μόνα Λίζα είχε κάποτε βλεφαρίδες τι απέγιναν; Ο Cotte πιστεύει πως πιθανώς να ξεθώριασε το χρώμα ή ενδεχομένως να έγινε μια αποτυχημένη προσπάθεια καθαρισμού του πίνακα.

«Εάν κοιτάξετε από κοντά τη Μόνα Λίζα στα μάτια, μπορείτε να δείτε καθαρά πως οι μικρές ρωγμές γύρω από το μάτι της έχουν εξαφανιστεί. Αυτό μπορεί να έχει ως εξήγηση πως κάποια στιγμή, ένας συντηρητής έργων τέχνης, στην προσπάθειά του να καθαρίσει το μάτι, αφαίρεσε το χρώμα των βλεφαρίδων και των φρυδιών».

Η κάμερα υψηλής ανάλυσης του Cotte τον βοήθησε να κάνει πολλές ακόμα ανακαλύψεις που σχετίζονται με το αινιγματικό έργο τέχνης. Η υπέρυθρη κάλυψη της εικόνας έδειξε πως τα δάχτυλα του αριστερού χεριού της Μόνα Λίζα είχαν ελαφρώς διαφορετική θέση στον πρωτότυπο πίνακα σε σύγκριση με το τελικό πορτραίτο.

Ο Cotte υποστήριξε πως η αλλαγή της θέσης οφείλεται σε μία κουβέρτα ποδιάς που κρατούσε το μοντέλο του Leonardo. Στο σημερινό ξεθωριασμένο πορτραίτο η κουβέρτα δεν φαίνεται καθόλου, αλλά με τη κάμερα υψηλής ανάλυσης ο Cotte κατάφερε να τη δει.

«Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε αυτή τη θέση στο χέρι της Μόνα Λίζα. Χιλιάδες ζωγράφοι μετά τον Leonardo Da Vinci αντέγραψαν αυτή τη θέση του χεριού, χωρίς όμως να την κατανοούν πραγματικά. Η πραγματική εξήγηση της θέσης του καρπού είναι ότι κρατάει μία κουβέρτα κοντά στο στομάχι της. Κατά την άποψή μου, είναι μία υπέροχη ανακάλυψη» τονίζει ο Cotte.

Ένα ακόμα από τα αποτελέσματα της δουλειάς του Cotte είναι η «εικονική» αποκατάσταση του πίνακα, ένα ακριβές αντίγραφο που δείχνει τα πρωτότυπα χρώματα που είχε χρησιμοποιήσει ο Da Vinci όταν πρωτοζωγράφισε τον πίνακα.

Ο τόνος στην επιδερμίδα της Μόνα Λίζα ήταν ένα ζεστό ροζ, ενώ ο ουρανός που βρίσκεται από πίσω της είχε ένα φωτεινό μπλε, ένα χρώμα τελείως διαφορετικό από αυτό το γκριζοπράσινο που φαίνεται στον σημερινό πίνακα. Η σκουρόχρωμη πατίνα είναι αποτέλεσμα των 500 χρόνων που πέρασαν από τη δημιουργία του, σύμφωνα με τον Cotte.

Υπήρξαν, όμως, και πολλά άλλα ευρήματα που βγήκαν στην επιφάνεια με τη χρήση της υπέρυθρης ακτινοβολίας. Ο ερευνητής υποστήριξε πως το χαμόγελο της Μόνα Λίζα ήταν αρχικά πολύ πιο μεγάλο απ' αυτό που φαίνεται σήμερα, όπως επίσης και το πρόσωπό της.

Ο Leonardo Da Vinci κρατούσε αυτό τον πίνακα για περισσότερο από μία δεκαετία, και λέγεται πως τον δούλευε μέχρι και το θάνατό του. Ο καλλιτέχνης της Αναγέννησης είχε πει εξάλλου: «Η τέχνη ποτέ δεν τελειώνει, μόνο εγκαταλείπεται».